15.04.09
Μεγάλη Βδομάδα…Κατάνυξη…Κατευθυνόμαστε προς το Θείο Δράμα… Και ξαφνικά βλέπω γύρω μου πολλά Δράματα. Όχι δεν είναι λόγω νηστείας… Νομίζω έχει να κάνει λίγο με την απουσία της ουσίας….
Χάσαμε το τρένο...ΣΤΟΠ!!!
…(μεταφερόμαστε νοερά σε μια άλλη εποχή)…
Όλοι κοιμούνται…Είμαι μόνος. Επέλεξα να βγω έξω και να αφουγκραστώ την φύση. Νιώθω γαλήνη όταν είμαι έξω. Έξω δεν υπάρχει κάτι να με πειράξει. Το άγριο δεν αποτελεί κίνδυνο για μένα. Ο κίνδυνος προέρχεται από αλλού.
Από άτομα του είδους μου. Αναλογίζομαι, όλα τα βήματα που έχω κάνει τα τελευταία τριάντα τρία χρόνια μου στην Γη.
Προσπάθησα να φέρω την Αγάπη σε αυτό τον κόσμο, μα ξέρω ότι δε θα καταλάβουν όλοι…Ποτέ δεν καταλαβαίνουν όλοι….
Είναι πιο δύσκολο να το νιώθεις από το να το ακούς…
Ανέκαθεν, το έβλεπα στα μάτια τους…
Την αμφιβολία, την απάθεια, τις ύβρεις, τις βωμολοχίες, ακόμα και την άρνηση.
Μα, η αγάπη είναι αγάπη. Και εγώ αγαπάω ακόμα και αυτούς που πλήγωσαν όχι μόνο εμένα, αλλά και όλους τους υπόλοιπους….
Είναι δύσκολο να νιώθεις, να κουβαλάς μέσα σου αυτά τα συναισθήματα που δεν είναι πάντα υγιή….
Είναι δύσκολο όταν ξέρεις ότι η προσπάθεια σου θα αλλάξει τον κόσμο…
Όχι γιατί το επέλεξες εσύ…Όχι γιατί το επέλεξαν οι άλλοι…
Αλλά γιατί έτσι έπρεπε να γίνει…
Ήταν γραμμένο, να γίνουν όλα αυτά όπως έγιναν μέχρι τώρα όπως γνωρίζω ότι σε λίγο θα αρχίσει το δυσκολότερο κομμάτι…
Κάθομαι μόνος μου εδώ έξω στην φύση γιατί νιώθω ένα με αυτήν…
Είναι κομμάτι δικό μου όπως και εγώ κομμάτι δικό της…
Απολαμβάνω αυτό που σε λίγες μέρες δε θα ξανανιώσω…
Την ηρεμία, τους ήχους της νύχτας, την ανεμελιά και το νανούρισμα που τραγουδάει μια μητέρα στο νεογέννητο μωρό της…
Η ομορφιά του κόσμου…
Η ομορφιά της καρδιάς…
Η ομορφιά της ψυχής…
Πόσο χαίρομαι που μπορώ να απολαύσω την στιγμή…
Πόσο χαίρομαι που γνώρισα την ζωή…
Ελπίζω να καταλάβουν ότι η Ύπαρξη μου ήταν για το καλό τους…
Για να τους αλλάξει την νοοτροπία, να αλλάξει την ζωή τους προς το καλύτερο…
Πάντα θα υπάρχουν άτομα που θα καταλαβαίνουν περισσότερα από άλλους…
Και αυτοί θα είναι οι δικοί μου μαχητές…
Οι μαχητές του κόσμου και της αγάπης…
(…επιστροφή στο σήμερα…)
Έχουν περάσει πόσα χρόνια από τότε…Πολλά έγιναν στο όνομα Του… Πολλά που δεν νομίζω να το ήθελε ούτε και Εκείνος…
Αν μένει κάτι από όλα τα παραπάνω είναι η ΑΓΑΠΗ…
Χάσαμε το τρένο...ΣΤΟΠ!!!
…(μεταφερόμαστε νοερά σε μια άλλη εποχή)…
Όλοι κοιμούνται…Είμαι μόνος. Επέλεξα να βγω έξω και να αφουγκραστώ την φύση. Νιώθω γαλήνη όταν είμαι έξω. Έξω δεν υπάρχει κάτι να με πειράξει. Το άγριο δεν αποτελεί κίνδυνο για μένα. Ο κίνδυνος προέρχεται από αλλού.
Από άτομα του είδους μου. Αναλογίζομαι, όλα τα βήματα που έχω κάνει τα τελευταία τριάντα τρία χρόνια μου στην Γη.
Προσπάθησα να φέρω την Αγάπη σε αυτό τον κόσμο, μα ξέρω ότι δε θα καταλάβουν όλοι…Ποτέ δεν καταλαβαίνουν όλοι….
Είναι πιο δύσκολο να το νιώθεις από το να το ακούς…
Ανέκαθεν, το έβλεπα στα μάτια τους…
Την αμφιβολία, την απάθεια, τις ύβρεις, τις βωμολοχίες, ακόμα και την άρνηση.
Μα, η αγάπη είναι αγάπη. Και εγώ αγαπάω ακόμα και αυτούς που πλήγωσαν όχι μόνο εμένα, αλλά και όλους τους υπόλοιπους….
Είναι δύσκολο να νιώθεις, να κουβαλάς μέσα σου αυτά τα συναισθήματα που δεν είναι πάντα υγιή….
Είναι δύσκολο όταν ξέρεις ότι η προσπάθεια σου θα αλλάξει τον κόσμο…
Όχι γιατί το επέλεξες εσύ…Όχι γιατί το επέλεξαν οι άλλοι…
Αλλά γιατί έτσι έπρεπε να γίνει…
Ήταν γραμμένο, να γίνουν όλα αυτά όπως έγιναν μέχρι τώρα όπως γνωρίζω ότι σε λίγο θα αρχίσει το δυσκολότερο κομμάτι…
Κάθομαι μόνος μου εδώ έξω στην φύση γιατί νιώθω ένα με αυτήν…
Είναι κομμάτι δικό μου όπως και εγώ κομμάτι δικό της…
Απολαμβάνω αυτό που σε λίγες μέρες δε θα ξανανιώσω…
Την ηρεμία, τους ήχους της νύχτας, την ανεμελιά και το νανούρισμα που τραγουδάει μια μητέρα στο νεογέννητο μωρό της…
Η ομορφιά του κόσμου…
Η ομορφιά της καρδιάς…
Η ομορφιά της ψυχής…
Πόσο χαίρομαι που μπορώ να απολαύσω την στιγμή…
Πόσο χαίρομαι που γνώρισα την ζωή…
Ελπίζω να καταλάβουν ότι η Ύπαρξη μου ήταν για το καλό τους…
Για να τους αλλάξει την νοοτροπία, να αλλάξει την ζωή τους προς το καλύτερο…
Πάντα θα υπάρχουν άτομα που θα καταλαβαίνουν περισσότερα από άλλους…
Και αυτοί θα είναι οι δικοί μου μαχητές…
Οι μαχητές του κόσμου και της αγάπης…
(…επιστροφή στο σήμερα…)
Έχουν περάσει πόσα χρόνια από τότε…Πολλά έγιναν στο όνομα Του… Πολλά που δεν νομίζω να το ήθελε ούτε και Εκείνος…
Αν μένει κάτι από όλα τα παραπάνω είναι η ΑΓΑΠΗ…
