28.07.09
Λίγο μετά την συμπλήρωση ενός μήνα από τον χαμό του MJ αποφάσισα ότι, τώρα, είναι η κατάλληλη στιγμή να γράψω για αυτόν, έτσι απλά, χωρίς φανφάρες και τυμπανοκρουσίες. Δεν θα αναλωθώ στα γνωστά. Δεν θα κάνω την ίδια ιστορική αναδρομή. Αυτά τα έχετε διαβάσει αρκετές φορές.
Δεν θα προσπαθήσω να τον αγιοποιήσω. Δεν θα προσπαθήσω να τον κρίνω.
Αυτό το έχουν κάνει πολύ καλύτερα άλλοι, οι οποίοι έχουν ισοπεδώσει τα πάντα στο βωμό του χρήματος και της δόξας, ενδεχομένως και λόγω μαγκιάς. Άλλωστε είναι «Must» να τα χώνουμε την σήμερον ημέρα και όποιον πάρει ο Χάρος.
Θα μιλήσω για τον άνθρωπο Michael, για τον καλλιτέχνη, για τον πατέρα.
Η δική μας η γενιά μεγάλωσε με τα τραγούδια του. Προσπαθώ να θυμηθώ κάποια στιγμή της παιδικής αλλά και ενήλικης ζωής μου, στην οποία να μην έχω συνδέσει κάποιες μνήμες μου με τα τραγούδια του.
Αυτός ο άνθρωπος, ο οποίος δεν είχε παιδική ζωή, από πιτσιρίκι μέσα στην showbiz, μας έδωσε μερικά από τα καλύτερα τραγούδια του αιώνα.
Σαν καλλιτέχνης ήταν φαινόμενο. Μια μουσική ιδιοφυΐα.
Ναι είχε την τύχη να δουλέψει με τον μεγαλύτερο παραγωγό όλων των εποχών στην Αμερική τον μεγάλο Quincy Jones, αλλά αν δεν έχεις άστρο, ταλέντο, στην Αμερική δεν πας μπροστά.
Δεν είναι όπως στην Έλλαδα της τελευταίας δεκαετίας όπου οι πάντες κάνουν μια επιτυχία και γίνονται γνωστοί.
Εκεί τα πράγματα είναι αδυσώπητα. Ο θάνατος σου η ζωή μου.
Θα σταθώ όμως σε έναν σημαντικό παράγοντα που όλοι γνωρίζουν αλλά δεν δίνουν την δέουσα προσοχή.
Κανένας δεν αναρωτήθηκε τι προβλήματα μπορούν να δημιουργηθούν από αυτή την υπερ-έκθεση.
'Η μάλλον αρκετοί γνωρίζουν αλλά δεν μιλάνε.
Ιδίως στην ψυχοσύνθεση ενός παιδιού, του οποίου κάθε του κίνηση είναι κάτω από τα φώτα της δημοσιότητας.
Μόνο κάνουν πως λυπούνται αλλά λυμαίνονται χαιρέκακα πάνω από τις σάρκες προβληματικών και ταλαιπωρημένων παιδιών (βλέπε περιπτώσεις Britney Spears και Lindsay Lohan.)
Αυτός ο άνθρωπος δεν μεγάλωσε ποτέ γιατί δεν του δόθηκε η ευκαιρία. Ήταν ένα αιώνιο παιδί εγκλωβισμένο στο σώμα ενός μεγάλου.
Όπως είπε η Brooke Shields για εκείνην ήταν ο Μικρός Πρίγκηπας και όχι ο Βασιλιάς της Ποπ.
Με όσους και αν έχω μιλήσει δεν πιστεύουν ότι ήταν παιδεραστής.
Αν ζητάτε και την προσωπική μου γνώμη, αυτή η θέση είναι κάτι που πίστευα χρόνια τώρα.
Αν ρωτήσετε άτομα που έχουν σχέση με την τέχνη θα σας πουν ότι οι καλλιτέχνες είναι ιδιόμορφα άτομα, οι οποίοι μπορεί να φτάνουν στην υπερβολή, αλλά όχι σε τέτοια σημεία.
Διαβάστε τις βιογραφίες μεγάλων καλλιτεχνών να δείτε αν υπάρχουν άλλα τέτοια κρούσματα. Δεν νομίζω να βρείτε.
Ο Michael τραβούσε όλα τα λάθος άτομα είπε η πρώην γυναίκα του, Lisa Marie Priestley. Συνήθως έτσι συμβαίνει.
Τα άτομα που διαφέρουν αρκετά, που έχουν μια περίεργη λάμψη, μαζεύουν γύρω τους έναν συρφετό, όχι απαραίτητα καλόψυχων ανθρώπων.
Για το μόνο που στεναχωριέμαι είναι για τα παιδιά του. Τι θα απογίνουν άραγε;
Ελπίζω να τα αφήσουν να μεγαλώσουν πριν τα εκθέσουν στα φώτα της δημοσιότητας.
Ελπίζω να θυμούνται πάντα τον πατέρα τους όπως ήταν στην πραγματικότητα και όχι από την εσφαλμένη αντίληψη που έχει όλος ο κόσμος για αυτόν.
Και να είναι πάντα χαρούμενα και γελαστά γιατί αυτό πρέπει να είναι ένα παιδί ξέγνοιαστο...σαν τον Μικρό Πρίγκηπα.
Υ.Γ. Αφιερωμένο στον αδερφό μου Γιώργο, μαζί με το τραγούδι του Michael Jackson – Dirty Diana
Πηγή φωτογραφίας: http://www.mtvblogs.co.uk/
Soulbank.gr
