Ξυπνάς κάθε πρωί και ακολουθείς το καθημερινό σου πρόγραμμα. Πλένεις το πρόσωπο σου, βουρτσίζεις τα δόντια σου, ντύνεσαι, τρως πρωινό ή πίνεις καφέ ή και τα δύο μαζί.
Ξεκινάς για την δουλειά σου είτε με το αυτοκίνητο σου είτε με τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Γραφείο, το καθιερωμένο οχτάωρο ή πολλές φορές ώρες παραπάνω και μετά επιστροφή στο σπίτι για ξεκούραση.
Κάθε μέρα τα ίδια… Κάθε μέρα με μικρές παρεκκλίσεις λόγω κίνησης ή οποιοδήποτε μικρού λόγου.
Ξαφνικά, ενώ γυρίζεις σπίτι μια από τις πανομοιότυπες μέρες της καθημερινότητάς σου, μαθαίνεις το αναπάντεχο νέο…
Κάποιος δικός σου άνθρωπος έπαθε κάτι.
Κάτι άσχημο.
Κάτι που δεν ήθελες ποτέ να συμβεί σε σένα αλλά συμβαίνει.
Πανικοβάλλεσαι, αρχίζεις και ταράζεσαι, ενδεχομένως να αρχίζεις και να κλαις.
Αναρωτιέσαι γιατί να συμβαίνει τώρα αυτό σε εσένα και ξεσπάς σε λυγμούς. Λυγμοί που δεν είναι καθαρτικοί όμως...
Είναι λυγμοί απόγνωσης.
Νιώθεις ότι δεν πατάς πλέον στην γη…
Ότι όλα είναι μάταια και τρέχεις να πάς κοντά του, κοντά της. Ενώ περιμένεις να μάθεις τι γίνεται αρχίζεις να ελπίζεις ότι όλα θα πάνε καλά…
Μία εσωτερική δύναμη που δεν ξέρεις ότι είχες, αρχίζει να κυλάει μέσα σου και να θέλεις να στραφείς στο Θείο.
Αρχίζεις να προσεύχεσαι με όλη σου την δύναμη, με όλη σου την ψυχή, η οποία τρέμει, περιμένει ένα καλό νέο .
Και μετά από ώρες του δικού σου Γολγοθά έρχονται κάποια νέα.
Κάποια θετικά νέα και εκεί δεν κρατιέσαι άλλο.
Ξεσπάς ξανά σε λυγμούς.
Νιιώθεις ότι το βάρος που σε είχε καταπλακώσει αρχίζει να φεύγει από τους ώμους σου. Και αρχίζεις να ευχαριστείς, να κοιτάς εκεί πάνω…
Γιατί Εκείνος σε άκουσε. Και τώρα έχεις αυτά τα θετικά νέα που σου αναπτέρωσαν το ηθικό.
Όμως αυτό δεν σου είναι αρκετό θες να δεις και ιδίοις όμμασι τον άνθρωπο σου.
Θες να τον αγγίξεις και να του πεις ότι είσαι εκεί για αυτόν. Aρχίζεις και του αποκαλύπτεις όλα εκείνα που δεν του είχες πει μέχρι τώρα.
Γιατί ο άνθρωπος κάνει το λάθος να πιστεύει πως θα υπάρχει πάντοτε ο χρόνος να μπορέσει να πει με λόγια αυτά που αισθάνεται στον άλλον.
Όταν αυτή η στιγμή χάνεται γεμίζει από τύψεις, από ενοχές.
Ανοίγεσαι τόσο πολύ που δεν μπορείς άλλο πια και αρχίζεις πάλι να κλαις.
Κλαις γιατί αισθάνεσαι γεμάτος τύχη που είσαι εκεί και μπορείς και του μιλάς, της μιλάς.
Τυχερός γιατί δεν σε νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι. Τυχερός γιατί νιώθεις ότι έπρεπε να πεις τα πεις νωρίτερα όλα αυτά.
Γιατί το σ ’αγαπάω είναι η πιο δυνατή λέξη που μπορείς να πεις σε κάποιον.
Γιατί το σ’ αγαπάω είναι η θεϊκή προσευχή. Αυτή που ξεπερνά σε δύναμη όλα τα υπόλοιπα λόγια.
Η δύναμη της προσευχής πηγάζει από την δύναμη της Αγάπης…
Καλή σας συνέχεια…
Υ.Γ. Aφιερωμένο στον Kai…
Soulbank.gr
