Monday, March 30, 2009

Αναλήψεις Καρδιάς: Η απώλεια...

30.03.09

Σκεφτόμουν μέρες για το τι θα πω. Σκεφτόμουν αλλα φοβόμουν, ίσως δεν ήξερα πως να εκφράστω. Μα κάποιες φορές πρέπει να μιλήσεις. Πρέπει να πεις, όλα αυτά που έχεις μέσα σου, που νιώθεις. Το σημερινό θέμα; Θα μιλήσουμε για την απώλεια. Ποια απώλεια; Όχι σε αυτή που πήγε το μυαλό σας εξαρχής. Όχι δεν θα μιλήσουμε για τον θάνατο.

Θα μιλήσουμε για εκείνα τα άτομα που μπαίνουν στην ζωή μας για καποιο λόγο και μετά εξαφανίζονται. Πολλοί λένε ότι εκτελούν κάποιο έργο. Ότι είναι μαζί μας για κάποιο συγκεκριμένο μάθημα, μας προσφέρουν τα εφόδια και όταν το μάθημα τελειώσει τότε φεύγουν.

Μα, όντας άνθρωποι έχουμε συναισθήματα. Δενόμαστε, αγαπάμε, έχουμε εμπειρίες, αναμνήσεις. Και ναι όταν φεύγουν απο την ζωή σου έτσι ξαφνικά χωρίς λόγο και αφορμή, τότε ναι πονάς. Ναι, νιώθεις απώλεια. Μέχρι να προχωρήσεις μπροστά.



Αν μαζεύεις κομμάτια;

Ανάλογα την σχέση που είχες μαζί του/της.
Ανάλογα το πόσο είχε μπει μέσα στην ψυχή σου.
Ανάλογα πόσο τον/την άφησες να μπει.

Αν κρατάς κακία;
Μακροπρόθεσμα καταλαβαίνεις ότι δεν πρέπει.

Ότι πρέπει να χαίρεσαι που ήταν κομμάτι της ζωής σου, να χαίρεσαι για όσα σου πρόσφερε.

Να χαίρεσαι που κάποιος ήταν εκεί για σένα, για όλα αυτά που σε έκαναν αυτό που είσαι σήμερα.

Και να κρατάς τα θετικά. Τα θετικά που πάντα θα σου ζεσταίνουν την καρδιά.

Οι άνθρωποι δυστυχώς αναλώνονται στα αρνητικά. Κρατάμε αυτά χάνοντας την ουσία. Η ουσία δεν είναι να εισαι σκυθρωπός. Η ουσία δεν είναι να κατηγορείς τον άλλον. Η ουσία είναι σε όλα αυτά που δεν προσέχουμε. Όσα νομίζουμε ότι είναι μικρά.

Η απώλεια είναι στην ουσία η απουσία κατανοήσης του εαυτού μας. Να δεχτούμε ότι κάποιος μας άφησε γιατί ολοκληρώθηκε ο κύκλος.

Η απόρριψη δεν καταπίνεται εύκολα. Όμως, τι καταπίνεται εύκολα σε αυτή την ζωή;

Η απάντηση θα φανερωθεί αλλά εν καιρώ...Έσω έτοιμοι...


Thursday, March 12, 2009

Αναλήψεις Καρδιάς: Τι έχουμε κοινό;

12.03.09

Ξένοι φαινομενικά άνθρωποι που ζουν σε διαφορετικές ηπείρους συναντούν ο ένας τον άλλον σε ένα forum. Τι μπορεί να έχουν ως κοινό στοιχείο; Την αγάπη τους για κάτι συγκεκριμένο. Ποιο είναι αυτό; Μπορεί να διαφέρει. Κάποιοι να μιλάνε για αυτοκίνητα, άλλοι για βιβλία, άλλοι για ταινίες, άλλοι για τις τέχνες ή την μουσική. Η λίστα δεν έχει όρια, περιέχει τα πάντα και το τίποτα.

Και κάθε μέρα είναι εκεί και κάθε μέρα αρχίζουν να ξεδιπλώνουν την ζωή τους, τον χαρακτήρα τους σε άλλους ανθρώπους και σχηματίζουν μια ομάδα. Μια ομάδα που δεν έχει σύνορα, θρησκείες ή εθνικότητες. Για αυτούς αξία μόνο έχει η επαφή.

Επαφή; Μπορεί να υπάρξει επαφή μέσα από το Internet; Και όμως ναι μπορεί να υπάρξει. Παλιότερα ανθούσαν η αλληλογραφία και οι Pen Pals (όλοι είχαν έναν, ή τουλάχιστον ήξερε κάποιον που είχε έναν τέτοιο φίλο.), τώρα που ζούμε στην εποχή της εύκολης πρόσβασης στο Διαδίκτυο.

Και τι μπορεί να λένε; Όλα εκείνα που κάθε άνθρωπος έχει κρυμμένα μέσα του. Όνειρα, θέλω, διάφορα προβλήματα τους, για να ακούσουν ένα μην ανησυχείς και ένα καλό λόγο. Λείπει μόνο η ανθρώπινη επαφή.

Αλλά και για αυτό υπάρχει λύση
. Κανονίζουν συναντήσεις, κανονίζουν ταξίδια ο ένας στην χώρα του άλλου. Για να δουν από κοντά, το άτομο με το οποίο έχουν μοιραστεί κάτι, έχουν μοιραστεί κομμάτια της ψυχής τους. Κομμάτια που κάποιοι δεν θα δουν ποτέ γιατί δεν είναι ικανοί να τα ανακαλύψουν.

Οι φίλοι είναι κομμάτι της ζωής μας. Μη αφήνεις τον χρόνο να φεύγει και να τους χάνεις. Όσους έχεις να τους έχεις κοντά σου. Από την άλλη να είσαι ανοιχτός σε νέες γνωριμίες. Μπορεί να γνωρίσεις ανθρώπους που να είναι για σένα οικογένεια.

Μια οικογένεια δεν χρειάζεται να την δένουν δεσμοί αίματος.

Υπάρχουν και άλλοι δεσμοί, εξίσου δυνατοί και όμορφοι…

Βρείτε τους… Και αφεθείτε στην αγάπη…

Soulbank.gr

Thursday, March 5, 2009

Αναλήψεις Καρδιάς: Οι πόρτες…

03.05.09

Πόρτες ανοίγουν, πόρτες κλείνουν. Πόσες φορές στην ζωή μας έχουμε φτάσει σε ένα σταυροδρόμι; Ο καθένας μπορεί να δώσει την δική του απάντηση. Άλλοι λίγες φορές και άλλοι πολλές. Όταν κλείνουμε πόρτες σημαίνει ότι συμφιλιωθήκαμε με το παρελθόν μας.

Μπορεί να πονέσαμε, αλλά πήραμε τα μαθήματα μας, ίσως μείναμε πίσω ενώ δε θα έπρεπε, και τελικά να συνεχίζουμε την
πορεία μας.

Στο μπροστά…Στο μετά…

Όμως, δεν προχωράμε…

Δεν κλείνουμε τις πόρτες…

Αυτό που κάνουμε τις περισσότερες φορές, και δεν είναι υγιές, είναι να έχουμε ανοίξει την πόρτα να λέμε στον εαυτό μας δεν αντέχω άλλο! και αντί να βγαίνουμε και να την κλείνουμε,να μένουμε ακίνητοι εκεί ή να βγαίνουμε και να αφήνουμε την πόρτα ανοιχτή, απλά για να βλέπουμε την χαραμάδα και να ηρεμούμε.

Μας τρομοκρατεί η ιδέα του αγνώστου…Μας τρομοκρατεί, γιατί όταν έχεις συνηθίσει μια κατάσταση, προτιμάς να μένεις στα ίδια και στα γνωστά γιατί νιώθεις ασφάλεια.

Συνάμα, μονομιάς ξεχνάς ότι αυτό το πράγμα σε
στρεσάρει και σου δημιουργεί στεναχώρια.

Και κάθεσαι εγκλωβισμένος στο παρελθόν και δεν προχωράς στο παρόν και στο μέλλον.

Αν είναι ανώριμο;

Είναι στην ανθρώπινη φύση να υποτιμά τις δυνάμεις τις!

Θεωρούμε ότι είμαστε ανίκανοι να προχωρήσουμε μπροστά λόγω του φόβου.

Υποσυνείδητα πάντα.

Μπροστά στους άλλους θέλουμε να δείχνουμε ρωμαλέοι και θαρραλέοι, σαν τον Ηρακλή ένα πράγμα.

Όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το παρελθόν και το παρόν αναμειγνύονται με το μέλλον.

Μπορεί να είναι δύσκολο να κλείσουμε πόρτες αλλά καμιά φορά η ψυχική μας υγεία επιτάσσει το γεγονός αυτό.

Πρέπει να απελευθερωθούμε από πράγματα που δεν είναι για εμάς πια.

Πρέπει να βρούμε και το θάρρος να καταλάβουμε τον εαυτό μας, τους φόβους μας, τα λάθη, τις χαρές, τις λύπες…

Μα το πιο σημαντικό από όλα είναι η συνειδητοποίηση ότι είμαστε όλα αυτά τα οποία έχουμε βιώσει.

Ναι, σαφώς υπάρχει ο πυρήνας μας που έχει διαμορφωθεί από οικογένεια, φίλους, από το σχολείο, από ήθη και έθιμα και την θρησκεία ακόμα.

Αλλά το ποιοι είμαστε πραγματικά το δείχνει η πορεία μας…
Η πορεία μας ακόμα και λάθη να έχουμε κάνει είναι εκεί μπροστά μας…

Και όπως έλεγε ένας Μεγάλος Ποιητής μας:
Το πιο μεγάλο πράγμα είναι να βρεις τον δρόμο πριν την Ιθάκη. Τον Μακρύ, για να συνειδητοποιήσεις τι είναι η Ζωή…
  


Υ.Γ. Αυτό το άρθρο είναι αφιερωμένο στην Αφροδίτη. Ένα βράδυ είχε μια απορία και μου έδωσε το έναυσμα να γράψω όλα τα παραπάνω…
Υ.Γ.2 Νομίζω ότι όλοι πρέπει να θυμηθούμε τι λέει ο Κ. Π. Καβάφης στο ποίημα του Ιθάκη 



Soulbank.gr








Monday, March 2, 2009

Αναλήψεις Καρδιάς: Η ουσία των πραγμάτων

02.03.09

Δεν έχω σκοπό να αναφερθώ στην επικαιρότητα. Νομίζω ότι το κακό έχει παραγίνει τόσο που σημασία έχει να βρούμε κάποια διέξοδο που προστάζει η πραγματικότητα του εαυτού μας.

Έχω επιλέξει να γράφω από καρδιάς για θέματα που είναι πιο σημαντικά από το αν κάποιος απέδρασε και έγινε ρεζίλι όλο το Ελληνικό Έθνος.

Όποτε για άλλη μια φορά θα αναφερθώ σε πράγματα που έχουν σημασία για την καρδιά μας, για την ψυχή μας.

Ο κόσμος που ζούμε έχει αλλάξει δραματικά. Παράλληλα αλλάξαμε και εμείς. Αλλάξαμε προς το καλύτερο ή το χειρότερο αυτό είναι κάτι που ο καθένας μας πρέπει να αναρωτηθεί.

Σίγουρα η ζωή είναι κάτι πιο όμορφο από αυτό που ζούμε όλοι.

Είναι κάτι μεγάλο και εμείς το έχουμε αναγάγει σε βιοποριστικό θέμα.

Ζούμε ή είμαστε φυλακισμένοι;

Ζούμε ή έχουμε νεκρώσει τα πάντα μέσα μας;

Κοιτάξτε τον εαυτό σας στον καθρέφτη και αναρωτηθείτε αν είστε ευτυχισμένοι.

Αν ζείτε επειδή έτσι το είχατε ονειρευτεί ή γιατί χάσατε τα όνειρα σας και μαζί με αυτά και ένα κομμάτι του εαυτού σας.

‘Όχι δεν είναι εύκολο.

Δεν είναι εύκολο να κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη και να παραδέχεσαι ότι δεν είσαι ευτυχισμένος.

Δεν είναι εύκολο να τα βρεις με τον εαυτό σου και να προσπαθήσεις να κυνηγήσεις τα πιο εφικτά όνειρα σου για να σταματήσεις να νιώθεις μουδιασμένος μέσα σου.

Θέλει τόλμη.

Θέλει όλα αυτά που φοβάσαι να τα αντιμετωπίσεις.

Θέλει να έχεις δύναμη και να μην εγκαταλείψεις, αν κάτι στραβώσει όταν κάνεις προσπάθεια να ακολουθήσεις την καρδιά σου.

Απλά κοιτάξτε την ζωή σας σαν παρατηρητής και θα ανακαλύψετε πολλά.

Το θέμα είναι αν θέλετε να τα δείτε και να τα παραδεχτείτε.

Αν ναι τα πράγματα θα γίνουν πιο εύκολα για εσάς.
  


Soulbank.gr