Η Πόλη Εάλω...

Ο Τρόπος που διαμαρτύρομαι ως Ελληνίδα...Μέσω των λεξεών μου...

Photo Credit

Η πόλη Εαλω...

Η πόλη μου, Η πόλη μας...
Κάποιοι κατάστρεψαν το κουράγιο και αποσβωλωμένη παρακολουθώ τις εξελίξεις.
Γιατί ΠΑΝΤΑ φταίνε οι άλλοι, Πάντα φταίνε οι λίγοι...

Χάσαμε τον μπούσουλα και μαζί με αυτόν και την ψυχή μας.
Δεν είμασταν ετσι ΕΜΕΙΣ...Δεν είμασταν...
Και γίναμε χειρότεροι απο αυτό που βρίζουμε.

Κάποτε είμασταν άνθρωποι τώρα είμαστε τέρατα.
Χάσαμε την ανθρωπιά μας, Χάσαμε την επαφή με την πνευματικότητα μας.
Και ιδού τα αποτελέσματα...Ιδού οι πληγές...

Αναρωτιόμαστε, πονάμε και κλαίμε αλλά συνάμα ξεχνάμε
Και πάμε ξανά απο την Αρχή. Καθε μέρα βαβούρα και γκρίνια.
"Ωχ Αδερφέ που πάς;" και τα συναφή.

Ζω σε μια φούσκα που έχει παραφουσκώσει και είναι έτοιμη να σπάσει...
Ζω σε μια φούσκα που υπερκάλυψε τον ουρανό...
Ζω σε μια φούσκα που δεν έχουμε πάρει χαμπαρί ότι μας έχει κατασπαράξει.

Γιατί; 
Γιατί είμαστε βολεμένοι.
Γιατί πάντα μας φταίνε οι άλλοι και όχι Εμείς.
Γιατί όταν σκοτώνεις μια ψυχή που δεν έχει γεννηθεί τότε σκοτώνεις το ΜΕΛΛΟΝ, τα ονειρά σου...

Για άλλη μια φορά αισχύνομαι...
Για άλλη μια φορά σφίγγω τα χέρια μου
Για άλλη μια φορά θυμώνω που δεν κάνουμε ΤΙΠΟΤΑ απολύτως
Για άλλη μια φορά ντρέπομαι για κάποιους που δεν έχουν καμία σχέση με μένα
Για άλλη μια φορά σκοτώσαμε αθώους
Για άλλη μια φορά ψευτοκλαίμε μετά απο μια ΤΡΑΓΩΔΙΑ

Δυστυχώς όμως καλοί Τραγωδοί δεν υπάρχουν πια...
Δυστυχώς όμως δεν ξέρουμε τι μας περιμένει
Γιατί δεν θέλουμε να δούμε τι υπάρχει μετα την στροφή...

Συγνώμη που έφυγες τόσο πρόωρα...
Συγνώμη που είμαστε τόσο ΛΙΓΟΙ...

©2010 ArcCleo(aka Cleopatra F.) All rights reserved worldwide.


Σημείωση: Απαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς δική μου άδεια. Ευχαριστώ