17.12.08
Mελωδίες, στίχοι, λέξεις... Καμιά φορά οι λέξεις είναι τόσο λίγες να περιγράψουν ένα συναίσθημα. Ποιο συναίσθημα;
Το πως κοιτάς τον άλλον μέσα στα μάτια και να διαβάζεις κομμάτια της ψυχής του επειδή σε άφησε.
Το πως αισθάνεσαι όταν σε χαϊδεύει και ανατριχιάζεις. Άνδρες, γυναίκες δεν έχει σημασία ποιος, ποια. Απλά νιώσε, άσε το ποτάμι της αγάπης να σε αγγίξει.
Είναι λάβα που θα σε κάψει;
Αν πρέπει;
Δεν υπάρχουν πρέπει όταν νιώθεις, το θέμα είναι να νιώθεις, να βιώνεις, να καίγεσαι και να καις. Αλλιώς, είναι σαν ένα κακό τραγούδι που σε πονά γιατί σου θυμίζει κάτι που εσύ δεν έχεις κάνει, το έχεις αφήσει ατελές.
Τι είναι ατελές;
Όταν δεν άφησες την ψυχή να μετουσιώσει τα συναισθήματα σε φωτιά. Γιατί αυτά που νιώθουμε είναι ζεστά, σε ζεσταίνουν...
Αλληλεπίδραση...
Η αλληλεπίδραση που υπάρχει μεταξύ δυο πηγών. Γάργαρες και οι δύο. Η μια ιαματική, καθαρτική ή άλλη παγωμένη αλλά καθάρια, θαρρείς πως βλέπεις μέσα της εσένα ή μήπως δεν είσαι εσύ; Αν δεν είσαι εσύ τι είναι; Είναι ο εαυτός σου, που εσύ δεν θες να δεις. Είναι η μελωδία της ψυχής που εσύ αμελείς. Κι όμως αν ρωτήσεις κάποιον θα σου πει ότι είναι καλά, ότι αυτά που λέω είναι το λιγότερο μπαρούφες και ότι ενδεχομένως δεν έχουμε χρόνο για όλα αυτά.
Και για τι έχουμε χρόνο;
Καταφέραμε να μην έχουμε χρόνο για τίποτε. Απλά ζούμε μετρώντας σε ώρες. Μία ώρα εδώ και μία εκεί. Αλλά συναίσθημα κανένα...
Που είναι η φωτιά που υπάρχει μέσα μας;
Φυλακισμένη. Σαν τον Ηριδανό. Ένας ποταμός που είναι μπαζωμένος και κάπου κάπου, στο Μοναστηράκι, ακούμε τον ήχο του. Τον ακούμε γιατί υπάρχει! Μπορεί να μην φαίνεται, όπως στο παρελθόν, αλλά δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Έτσι και τα συναισθήματα μας. Υπάρχουν. Θαμμένα, αλλά υπάρχουν και πλέον είναι η ώρα που θα αρχίσουν να ακούγονται. Να ζητάνε μέχρι να σπάσουν το τσιμέντο που τα καλύπτει.
Κάποιοι τα ακούνε ήδη. Κάποιοι τα άκουγαν πάντα.
Και όλα αυτά από την μουσική;
Ο Ορφέας έκανε τελικά καλή δουλειά. Ίσως πρέπει να πιούμε ένα ποτηράκι κρασί σε ένα κουτούκι. Κοιτώντας μες στα μάτια. Εκείνον ή Εκείνη. Φωτιά. Μουσική. Άγγιγμα. Φωτιά. Ρυάκι που μας καίει. Αφήστε το να κυλήσει.
Soulbank.gr
Wednesday, December 17, 2008
Thursday, December 11, 2008
Αναλήψεις Καρδιάς: Πρέπει να βρούμε την Δύναμη
11.12.08
Πρέπει να βρούμε την Δύναμη να Αλλάξουμε. Όλοι μας… Προτίμησα να απέχω. Προτίμησα να μην γράψω εν θερμώ. Λόγια που όλοι έχουμε σιγοψιθυρίσει. Συναισθήματα που όλοι έχουμε νιώσει. Αμέτρητα γιατί, για τον θάνατο του Αλέξανδρου αλλά και για εκείνον που μια στιγμή απερισκεψίας και βλακείας άλλαξε τα πάντα.
Γιατί δεν πρέπει να προσπερνάμε ότι το βράδυ του περασμένου Σαββάτου δεν πέθανε μόνο ο Αλέξανδρος αλλά και ο ειδικός φρουρός έβαλε ο ίδιος την ταφόπλακα στην ζωή του.
Και μέσα σε όλα αυτά, η οργή ξεχείλισε. Ξαφνικά από την μια στιγμή στην άλλη, όλοι μας από την κατάσταση ύπνου που ήμασταν σα να ξυπνήσαμε απότομα από τον εφιάλτη.
Μόνο που μαζί της δεν ξεσηκώθηκαν όλοι εκείνοι που είχαν κάτι να πουν αλλά και να σπάσουν. Είναι άδικο για όλους μας, μια χούφτα ταραξίες να καταστρέφουν, να καταπατούν ξένες περιουσίες και να καπηλεύονται την μνήμη ενός παιδιού.
Είναι άδικο μαζί με τα ξερά να καίγονται και τα χλωρά. Δεν μπορούμε να κατηγορούμε ελαφρά την καρδία, όταν η κοινωνία μας, που εμείς είμαστε πολίτες της, από την δική μας αδράνεια έφτασε ως εδώ.
Η βία γεννά βία. Ναι πρέπει να αντιδράσουμε αλλά καταλαβαίνοντας ότι η κοινωνία μας πρέπει να αλλάξει.
Πρέπει να οραματιστούμε την αλλαγή. Πρέπει να ξεπεραστούν τα κομματικά στεγανά. Οι πολίτες όποιας ιδεολογίας πρέπει να συμπλεύσουν με το ρεύμα της αλλαγής.
Ποια είναι η αλλαγή που θέλουμε;
Αυτό είναι κάτι που πρέπει να αναρωτηθούμε όλοι.
Για να βγεις από την στασιμότητα πρέπει να κινηθείς και να ρισκάρεις…
Υ.Γ. Εμπνευσμένο, από την ομιλία του Πρώην Προέδρου De Klerk στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ευχαριστώ Γιάννη.
Γιατί δεν πρέπει να προσπερνάμε ότι το βράδυ του περασμένου Σαββάτου δεν πέθανε μόνο ο Αλέξανδρος αλλά και ο ειδικός φρουρός έβαλε ο ίδιος την ταφόπλακα στην ζωή του.
Και μέσα σε όλα αυτά, η οργή ξεχείλισε. Ξαφνικά από την μια στιγμή στην άλλη, όλοι μας από την κατάσταση ύπνου που ήμασταν σα να ξυπνήσαμε απότομα από τον εφιάλτη.
Μόνο που μαζί της δεν ξεσηκώθηκαν όλοι εκείνοι που είχαν κάτι να πουν αλλά και να σπάσουν. Είναι άδικο για όλους μας, μια χούφτα ταραξίες να καταστρέφουν, να καταπατούν ξένες περιουσίες και να καπηλεύονται την μνήμη ενός παιδιού.
Είναι άδικο μαζί με τα ξερά να καίγονται και τα χλωρά. Δεν μπορούμε να κατηγορούμε ελαφρά την καρδία, όταν η κοινωνία μας, που εμείς είμαστε πολίτες της, από την δική μας αδράνεια έφτασε ως εδώ.
Η βία γεννά βία. Ναι πρέπει να αντιδράσουμε αλλά καταλαβαίνοντας ότι η κοινωνία μας πρέπει να αλλάξει.
Πρέπει να οραματιστούμε την αλλαγή. Πρέπει να ξεπεραστούν τα κομματικά στεγανά. Οι πολίτες όποιας ιδεολογίας πρέπει να συμπλεύσουν με το ρεύμα της αλλαγής.
Ποια είναι η αλλαγή που θέλουμε;
Αυτό είναι κάτι που πρέπει να αναρωτηθούμε όλοι.
Για να βγεις από την στασιμότητα πρέπει να κινηθείς και να ρισκάρεις…
Υ.Γ. Εμπνευσμένο, από την ομιλία του Πρώην Προέδρου De Klerk στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ευχαριστώ Γιάννη.
Αναλήψεις Καρδιάς: Εισαγωγή...
12.11.08
Μήπως...; Η καρδιά μας πάντα περιμένει όλα αυτά που εμείς δεν εκφράζουμε. Κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Με όλα αυτά τα πρέπει και τα δήθεν. Με όλα αυτά που φοβόμαστε να πούμε γιατί αγωνιούμε. Θα μπορούσα να πω πολλά, αλλά δε γίνεται, κάποιος κόμπος είναι στον λαιμό μου και με πνίγει, ίσως γιατί αν αρχίσουμε να λέμε θα πρέπει να αναθεωρήσουμε τα όσα κάνουμε. Όλα είναι τόσο μικρά και όμως τρέχουμε.
Τρέχουμε να ξεφύγουμε από όλα. Το γιατί με απασχολεί βαθύτατα. Άραγε τι φοβόμαστε; Μην μας πληγώσουν ή το τι θα κάνουμε μετά; Πως θα αντέξεις όταν έχεις νιώσει, έχεις αγγίξει, έχεις αγαπήσει; Μα αυτή ακριβώς είναι η δύναμή μας. Όλα αυτά που φοβόμαστε μας κάνουν συνάμα αρκετά δυνατούς.
Μόνο που δε το έχουμε πάρει χαμπάρι ακόμα, χαθήκαμε στο fast forward και δυστυχώς δεν υπάρχει replay. Ότι πέρασε, πέρασε δεν ξαναγυρνά. Κι όλο στριφογυρνάει στο μυαλό μου αυτό που λέει ο Ελύτης στο Παράπονο:
«Αλλά είναι εκείνα που αγαπώ για αλλού αλλού ξεκίνησα. Το λέω και το ομολογώ σαν να ‘μούν άλλος και όχι, εγώ μες στην ζωή πορεύτηκα. Πάντα πάντα θα ναι αργά, δεύτερη ζωή δεν έχει…»
Ζήστε. Ζήστε τώρα που μπορείτε, μην ξυπνήσετε μια μέρα και πείτε η ζωή που δεν έζησα. Τα θέλω μου που έγιναν απωθημένα. Τα περίμενα αλλιώς. Γιατί η ζωή, μας πάει εκεί που την πάμε εμείς, μικρές μας αποφάσεις και παίρνουμε δρόμους που δε μας γυρίζουν πίσω γιατί δε το καταλάβαμε αρκετά γρήγορα.
Αυτή η στήλη μιλάει από καρδιάς, θα εκφράζει όλα εκείνα που έχουμε θάψει βαθιά μέσα μας και έχουμε κλείσει όλα τα παραθύρια για να μην θυμόμαστε. Κάποιος πολύ αγαπημένος μου συγγραφέας ονομάζει ένα από τα βιβλία του : Επιστροφή από την Λήθη. Αυτό θα γίνεται και εδώ. Θα επιστρέψουμε σιγά σιγά από την Λήθη.
Καλώς Ήρθατε!
Soulbank.gr
Άνθρωποι έρχονται και φεύγουν. Άλλοι έρχονται όταν εμείς φεύγουμε, άραγε φταίει το κακό timing; Ή μήπως δεν έπρεπε να βρεθούμε; Μήπως βρεθήκαμε κάπου, κάπως, κάποτε αλλά δε το κρατήσαμε;
Μήπως χάσαμε την ουσία;
Τρέχουμε να ξεφύγουμε από όλα. Το γιατί με απασχολεί βαθύτατα. Άραγε τι φοβόμαστε; Μην μας πληγώσουν ή το τι θα κάνουμε μετά; Πως θα αντέξεις όταν έχεις νιώσει, έχεις αγγίξει, έχεις αγαπήσει; Μα αυτή ακριβώς είναι η δύναμή μας. Όλα αυτά που φοβόμαστε μας κάνουν συνάμα αρκετά δυνατούς.
Μόνο που δε το έχουμε πάρει χαμπάρι ακόμα, χαθήκαμε στο fast forward και δυστυχώς δεν υπάρχει replay. Ότι πέρασε, πέρασε δεν ξαναγυρνά. Κι όλο στριφογυρνάει στο μυαλό μου αυτό που λέει ο Ελύτης στο Παράπονο:
«Αλλά είναι εκείνα που αγαπώ για αλλού αλλού ξεκίνησα. Το λέω και το ομολογώ σαν να ‘μούν άλλος και όχι, εγώ μες στην ζωή πορεύτηκα. Πάντα πάντα θα ναι αργά, δεύτερη ζωή δεν έχει…»
Ζήστε. Ζήστε τώρα που μπορείτε, μην ξυπνήσετε μια μέρα και πείτε η ζωή που δεν έζησα. Τα θέλω μου που έγιναν απωθημένα. Τα περίμενα αλλιώς. Γιατί η ζωή, μας πάει εκεί που την πάμε εμείς, μικρές μας αποφάσεις και παίρνουμε δρόμους που δε μας γυρίζουν πίσω γιατί δε το καταλάβαμε αρκετά γρήγορα.
Αυτή η στήλη μιλάει από καρδιάς, θα εκφράζει όλα εκείνα που έχουμε θάψει βαθιά μέσα μας και έχουμε κλείσει όλα τα παραθύρια για να μην θυμόμαστε. Κάποιος πολύ αγαπημένος μου συγγραφέας ονομάζει ένα από τα βιβλία του : Επιστροφή από την Λήθη. Αυτό θα γίνεται και εδώ. Θα επιστρέψουμε σιγά σιγά από την Λήθη.
Καλώς Ήρθατε!
Soulbank.gr
