Άνθρωποι έρχονται και φεύγουν. Άλλοι έρχονται όταν εμείς φεύγουμε, άραγε φταίει το κακό timing; Ή μήπως δεν έπρεπε να βρεθούμε; Μήπως βρεθήκαμε κάπου, κάπως, κάποτε αλλά δε το κρατήσαμε;
Μήπως χάσαμε την ουσία;
Τρέχουμε να ξεφύγουμε από όλα. Το γιατί με απασχολεί βαθύτατα. Άραγε τι φοβόμαστε; Μην μας πληγώσουν ή το τι θα κάνουμε μετά; Πως θα αντέξεις όταν έχεις νιώσει, έχεις αγγίξει, έχεις αγαπήσει; Μα αυτή ακριβώς είναι η δύναμή μας. Όλα αυτά που φοβόμαστε μας κάνουν συνάμα αρκετά δυνατούς.
Μόνο που δε το έχουμε πάρει χαμπάρι ακόμα, χαθήκαμε στο fast forward και δυστυχώς δεν υπάρχει replay. Ότι πέρασε, πέρασε δεν ξαναγυρνά. Κι όλο στριφογυρνάει στο μυαλό μου αυτό που λέει ο Ελύτης στο Παράπονο:
«Αλλά είναι εκείνα που αγαπώ για αλλού αλλού ξεκίνησα. Το λέω και το ομολογώ σαν να ‘μούν άλλος και όχι, εγώ μες στην ζωή πορεύτηκα. Πάντα πάντα θα ναι αργά, δεύτερη ζωή δεν έχει…»
Ζήστε. Ζήστε τώρα που μπορείτε, μην ξυπνήσετε μια μέρα και πείτε η ζωή που δεν έζησα. Τα θέλω μου που έγιναν απωθημένα. Τα περίμενα αλλιώς. Γιατί η ζωή, μας πάει εκεί που την πάμε εμείς, μικρές μας αποφάσεις και παίρνουμε δρόμους που δε μας γυρίζουν πίσω γιατί δε το καταλάβαμε αρκετά γρήγορα.
Αυτή η στήλη μιλάει από καρδιάς, θα εκφράζει όλα εκείνα που έχουμε θάψει βαθιά μέσα μας και έχουμε κλείσει όλα τα παραθύρια για να μην θυμόμαστε. Κάποιος πολύ αγαπημένος μου συγγραφέας ονομάζει ένα από τα βιβλία του : Επιστροφή από την Λήθη. Αυτό θα γίνεται και εδώ. Θα επιστρέψουμε σιγά σιγά από την Λήθη.
Καλώς Ήρθατε!
Soulbank.gr
No comments:
Post a Comment